Żywienie dzieci w pigułce

Nauka samoregulacji 

Pomagaj dzieciom uczyć się samoregulacji. To oznacza, że zamiast narzucać sztywne reguły, zachęcajmy je do słuchania swojego ciała i dokonywania wyborów, które sprawiają, że czują się dobrze. Na przykład, jeśli dziecko zje jednorazowo więcej słodyczy i poczuje jakieś dolegliwości ze strony układu pokarmowego, to jest to doskonała okazja do rozmowy i wspólnego zrozumienia, jak jedzenie wpływa na nasze ciało. Zamiast mówić „masz za swoje” lub „a nie mówiłam”, lepiej jest podejść do tego z empatią i zrozumieniem.

Możesz na przykład powiedzieć: „Widzę, że Twój brzuszek trochę boli. Czasami, kiedy jemy dużo słodyczy, nasz brzuch może reagować w ten sposób. To normalne. Co myślisz, jak możemy to następnym razem uniknąć?” Taka rozmowa pomaga dziecku zrozumieć przyczyny i skutki oraz uczy, jak słuchać sygnałów wysyłanych przez ciało.

Słodycze jako część posiłków 

Możesz również wprowadzić słodycze jako element zbilansowanych posiłków, a nie jako nagrodę czy coś wyjątkowego. Na przykład, dodanie kawałków ciemnej czekolady do porannej owsianki czy kawałka ciasta na deser po obiedzie będą normalizować słodycze i pomagać postrzegać je jako zwykły element zróżnicowanej diety. W ten sposób słodycze przestają być traktowane jako coś zakazanego czy nadmiernie wyjątkowego, co z kolei może zmniejszyć obsesję na ich punkcie.

Takie podejście uczy dzieci, że wszystkie rodzaje jedzenia mogą znaleźć swoje miejsce w zdrowym jadłospisie. Umiarkowanie i świadomość są kluczami do zrównoważonego odżywiania. Zamiast tworzyć otoczkę zakazu wokół słodyczy, uczymy dzieci, jak korzystać z nich w sposób, który nie dominuje w ich diecie, lecz uzupełnia ją.

Pamiętajmy, że zdrowa relacja z jedzeniem obejmuje umiejętność cieszenia się różnymi smakami, w tym również słodkimi, bez poczucia winy czy przesadnej kontroli. Dając dzieciom przykład, że słodycze mogą być częścią zbilansowanej diety, wprowadzamy je w świat zdrowego żywienia, gdzie różnorodność i umiar są na pierwszym miejscu.